Het land van duizenden watervallen.

Ik ben nu aangekomen in Te Anau. Dit het in het zuiden (beetje westen) van het zuid eiland. En in dit stuk zijn alle fjorden. En als het een beetje lijkt op hoe het er in Noorwegen uitziet gaan de komende dagen heel mooi worden. Op de eerste dag staat namelijk een kajaktocht in Milford sound op de planning. De 2de dag een cruise door Doubtful sound. Beide fjorden liggen ver uit elkaar. En als ik de verhalen mag geloven lijken ze totaal niet op elkaar. Dus vandaar 2 tripjes.
Maar eerst nog een avondje gezelligheid in het hostel. Ik lig op de kamer met 2 andere meiden van mijn leeftijd, Tanvi (Engeland) en Lizzy (USA), en dat is wel weer een keer gezellig i.p.v. al die 18-20 jarige die je normaal tegen komt. Dus eerst gezellig met z'n drieën gegeten en daarna nog gezellig gezeten en thee gedronken. De volgende dag moesten we alle 3 vroeg op, allemaal voor een andere activiteit, dus niet al te laat gemaakt. Maar we bleven allemaal nog een nacht, dus ook de volgende avond een hoop gezelligheid.

De volgende ochtend moest ik om 6 uur op voor mij kajaktoch. Je moet er wat voor over hebben hé. Helaas weer regen, dus ik was benieuwd wat het zou gaan worden. Na een tochtje van 2 uur in de shuttlebus kwamen we aan bij Milford sound. En hier was het weer nog erger dan in Te Anau, regen, wind, kortom het stormde echt. Dus dat was eerst een uur wachten of het wel verantwoordelijk was om het water op de gaan. Helaas werd het weer er niet beter op, dus de kajaktocht werd afgelast. Daarvoor in de plaats kregen we wel een cruise door Milford sound. En die was echt geweldig!
Daar vaar je dan door de fjorden. Overal om je heen bergen van z'n 1000 tot 2000 meter hoogte. Je voelt je echt heel klein, ondanks dat je op een grote boot zit. En eindelijk had de regen zijn voordeel. Overals liepen er watervallen. Echt duizenden verspreid over allen bergen. Echt super mooi! Als je hier op een mooie zonnige dag was geweest had je er maar 3 gezien, die er altijd zijn en de rest zijn tijdelijke watervallen door de vele regen. Kortom eigenlijk had ik heel erg veel geluk. En ik had nog meer geluk. Aangezien het nog steeds regenden en waaiden waren de meeste mensen binnen gebleven. Maar met een goede regenjas en een sneldrogende broek aan overleef je het prima buiten. Dus ik heb heerlijk (bijna de hele weg (lees 3 uur lang)) buiten op het dek gestaan. Veel mooier dan binnen achter een raampje. Maar goed, ik was dus lekker buiten aan het genieten, voor op de boeg, toen er ook nog eens dolfijnen langs kwamen zwemmen. Echt super leuk! Maar alleen ik en nog 10 idioten die ook buiten waren, hebben hiervan kunnen genieten, want binnen waren ze niet te zien. Kortom echt een leuke en mooie dag gehad.

De volgende dag regende het nog steeds, al was het wel minder dan gister. Doubtful sound licht nog verder weg dan Millford, dus weer om 6 uur opgestaan voor mijn tripje. Ditmaal eerst een stuk met de bus tot Manapouri. Daar stap je op boot nummer 1 om lake Manapouri over te varen. Een uurtje later kom je aan bij het Manapouri hydroelectric power station (een waterkrachtcentrale). En blijkbaar zat een bezoekje hieraan in de dagtour. (wat niet veel voorstelde behalve een verhaaltje van 5 minuten en een bezoekje aan de bovenste laag van de turbines waar ook een maquette van het geheel stond) Maar ondanks dat het heel kort was is het wel grappig om te zien. Vervolgens weer de bus in om de Wilmot pas over te steken en dan eindelijk kom je aan bij Doubtful sound. En hier stap je weer op boot nummer 2 voor de cruise. Helaas was dit een speedboot in vergelijking met die van gister, waardoor ik toch minder kon genieten dan de dag daarvoor. Maar goed ondanks dat was het ook weer een zeer mooie tocht.
De bergen om je heen zijn een stuk kleiner dan in Milford, maar ook hier weer heel veel watervallen. En omdat het nog steeds regende was ik weer een van de weinige die buiten bleef, al was het hier wel beter overdekt, dus echt nat werd je niet. Helaas konden we nu niet het fjord uitvaren naar de Tasman zee. Er was te veel wind, dus te hogen golven, om de zee op te kunnen. Maar wel het "einde" gezien. En ook hier op de terugweg werden we verrast door dolfijnen. Helaas had ook de commentator dit gezien, met als gevolg dat het hele gezelschap besloot om ook maar naar buiten te gaan om ze te bekijken en het dus opeens helaas heel druk werd op mijn uitkijkplekje. Dus toen besloot ik maar om even een kopje thee te gaan drinken om op te warmen. Waar ik vervolgens weer "weggejaagd" werd omdat ik blijkbaar op iemands plekje zat. (iets wat lichte frustraties over een deel van mijn mede reizigers, die zicht als een kudde op hol geslagen olifanten gedraagt al ze iets willen zien en de rest van de dag alleen maar klagen over dat het zo saai is. Dan denk ik echt; ga niet op een zo'n cruise) Maar goed, ik had geen zin in gezeur, dus maar weer lekker naar buiten gegaan om heerlijk in alle rust te kunnen genieten.
En ma 3 uur varen begint de hele reis weer terug naar de bewoonde wereld. En nu nog langer in de bus zitten, want ik kan gelijk mee met bus naar Queenstown mijn volgende bestemming.